Evlat edindirdiğimiz / edindiğimiz çocukları neden kısırlaştırmalıyız?

Ülkemizde ve dünyada şiddete, tecavüze veya herhangi kötü bir eyleme uğrayan bir çok hayvanımız var. Gönüllüler olarak onları bu kötü eylemlerden elimizden geldiğince onları korumaya çalışırken çoğunu güzel ailelere evlat edindirmeye çalışıyoruz. Yuvalandırırken hepsinin kısır olmasına ya da yuvalandıktan sonra kısırlaştırılmasına özen göstermeliyiz. 

Bir kedi / köpek bir doğumunda 10 yavru doğurduğunu varsayarsak. 10 yavru büyüdüğünde kendileri de (yılda en az 2-3 kez ) doğuracaktır ve bu sayı ciddi bir popülasyona ulaşacaktır. Evlat edindirdiğimiz çocuğumuzun “ bari bir kez anneliği tatsın “ yaklaşımıyla aslında onlara çok zarar verdiğimizin farkına varmalıyız. İlk anneliğinde 10 yavruya “iyi” yuva bulsanız bile,  10 yavru da doğuracaktır. Evlat edinen kişinin iyi baktığına inandığınızda belki o kişi sokaktan muhtaç bir çocuğu evlat edinecekti diye düşünürsek, muhtaç çocuğun günahına girmiş oluruz. Bu sebeplerden dolayı çocuklarımızı ilk kızgınlığına gelmeden kısırlaştırmamız gerekmekte. İşin “günah” boyutuna gelirsek. Bir köpek / kediden ömrü boyunca binlerce yavru meydana gelecektir. Sizce binlerce yavrunun hepsine güzel yuva bulunabilecek mi? Bulunsa bile sokaktan evlat edinecek ailelerin de önlerini kesmiş olmaz mıyız? Birinin günahına mı, yoksa binlercesinin günahına girmek mi daha makuldür?